هدف مقایسه نتایج آناتومیکی و عملکردی فتو دینامیک تراپی با دوز نصف (PDT) و لیزر میکروپالس آستانه پایین – زرد ۵۷۷ نانومتری- (SMLT) در درمان بیماران مبتلا به رتینوپاتی سروزی مرکزی مزمن (CSCR).
طراحی آزمایشی بالینی کنترل شده تصادفی، آینده نگر، دو سو کور.
شرکت کنندگان بیماران مبتلا به CSCR مزمن که با ویژگی های بالینی و تصویربرداری تایید شده اند.
روش ها بیماران واجد شرایط به طور تصادفی (۱:۱) برای دریافت PDT با دوز نصف یا SMLT اختصاص داده شدند. در صورت مشاهده مایع زیر شبکیه (SRF) پایدار، درمان تکرار شد. پاسخ های درمان پس از ۱ ماه پس از درمان و هر ۳ ماه تا نقطه پایان در ۱۲ ماه ارزیابی شد.
اقدامات پیامد اصلی اقدام نتیجه اولیه، ازبین رفتن کامل مایع زیر شبکیه در (OCT) در ماه ۱۲ بود. پیامدهای ثانویه شامل تغییرات در بهترین حدت بینایی تصحیح شده (BCVA)، ضخامت ماکولای مرکزی (CMT) طبق OCT، حساسیت شبکیه طبق میکروپریمتری و کیفیت زندگی مرتبط با بینایی با استفاده از پرسشنامه عملکرد بینایی ۲۵ آیتمی موسسه ملی چشم بود.
نتایج بین آوریل ۲۰۱۷ و اکتبر ۲۰۲۰، ۶۸ بیمار وارد مطالعه شدند.
در یک ماه پس از درمان، SRF در ۸ (۲۴.۲ درصد) بیمار تحت درمان با SMLT و ۲۰ (۵۸.۸ درصد) بیمار تحت درمان با PDT با دوز نصف برطرف شد. این میزان در گروه SMLT به ۲۳ (۸۲.۱ درصد) و در گروه PDT با دوز نصف به ۳۰ (۹۰.۹ درصد) در ۱۲ ماه پیگیری افزایش یافت.
۸۲.۱ % vs 90.9 %
منحنی های بقا Kaplan-Meier نشان داد که حل SRF در گروه PDT با دوز نصف به طور قابل توجهی سریعتر از گروه SMLT است (p=0.016).
هر دو گروه در مقایسه با خط پایه در ۱۲ ماه بهبود قابل توجهی در
BCVA (-0.12 ± ۰.۲۱، p=0.005 برای SMLT؛ -۰.۱۳ ± ۰.۱۲، p<0.001 برای PDT با دوز نصف)،
CMT (-154.2 ± ۱۰۵.۶، p<0.001 برای SMLT؛ -۱۴۰.۸ ± ۹۴.۰، p<0.001 برای PDT با دوز نصف) و
حساسیت شبکیه (۵.۷۰ ± ۵.۰۲، p<0.001 برای SMLT؛ ۶.۰۵ ± ۳.۸۳، p<0.001 برای PDT با دوز نصف) نشان دادند.
هیچ تفاوت معنی داری بین دو گروه درمان در هر نقطه زمانی در تمام آزمایشات به جز BCVA در ۳ ماه (p=0.03) وجود نداشت.
نتیجه گیری هنگام مقایسه PDT با دوز نصف با SMLT آستانه زیر، این مطالعه نشان داده است که هر دو درمان گزینه های مناسبی هستند و PDT با دوز نصف موفقیت آناتومیکی سریعتر و بهبود عملکردی را به دست می آورد.
